सलमान खान आणि रविंद्र पाटील

सौजन्य - शर्मिला कलगुटकर :---

सलमान खान सुटल्यानंतर ही व्यवस्था कशी मक्कार आहे अशी एक पोस्ट टाकली होती, ती काहींना पटली नाही, पोलीस दलातल्या नेकीबद्दल काही प्रतिक्रिया आल्या. रिपोर्टरचा बातमी, लेख प्रसिद्ध झाला की त्याची भावनिक गुंतवणूक संपते त्यातली, विरक्त व्हायचं, आणि नव्या विषय़ाचा शोध घ्यायचा, असा एक अलिखित नियम आहे..तरीही रवींद्र पाटीलसाठी पाच महिन्यांहून अधिक काळ वेगवेगळे धागे ( पोलिसांच्या मते डाटा ) शोधत असताना जे अनुभव आले ते मला जरूर सांगावेसे वाटतात..
--यापूर्वीच्या नोकरीत रवींद्र पाटीलला शिवडीच्या टीबी हॅास्पिटलमध्ये ओझरता पाहिला होता, तो सलमानचा बॅाडीगार्ड हे लक्षात आलं नाही तेव्हा, दोन दिवसांनी त्याचा फोटो बहुदा हरळकरने काढलेला प्रसिद्ध झाला, ते साल होतं, २००७ त्या क्षणापासून त्याने पिच्छा पुरवला..दोन प्रश्न होते, एकतर इतका हट्टाकट्टा माणूस असा संपतो कसा, दुसरा अटीतटीच्या प्रसंगामध्ये उभं राहायला, झुंजायला आतमध्ये एक जिगर असावी लागते, परिस्थितीमुळे तोंडावर मुखवटा चढवला असला तरीही अशा प्रसंगात आतून धडका देत ते स्वत्व येतं अाणि भिडतं..असं काय होत त्याच्यामध्ये...त्याच्या नावाच्या व्यतिरिक्त काहीच नव्हतं हातात
. क्राईम बिट करणार्या माझ्या काही मित्रांना मी विचारलं, अनेकांनी उत्तर दिलं, त्याला एचआयव्ही होता, तो त्याच्या मस्तीने संपला.त्यात शोधण्यासारख काही नाही..मन मानायला तयार होत नव्हतं..मुंबईहून धुळ्याला बदली होऊन गेलेला एक मित्र आहे, रवीचं वय अंदाजे ३३ मानलं तर त्या बॅचचे काही संदर्भ मिळू शकतील अशी अटकळ धरून त्याला फेसबुकवर शोधून काढला..त्याला फारशी माहिती नव्हती, पण मुंबईतला त्याच्या एका मित्राचा नंबर दिला, आणि एक पोलिस अधिकार्याचं नाव कळलं, ज्यांने दणकून पैसे घेऊन रवीला या डिपार्टमेंटमध्ये बदली दिली होती..साहेबांना फोन लावला, सर भेटायचंय, मटा तून बोलतेय म्हटल्यावर साहेबांनी आदराने भेटायला बोलवलं, फोर्टच्या त्यांच्या स्टेशनला गेले, दुपारी दोन वाजले होेते..काय एकदम काम काढलंत, मी म्हटलं रवीबद्दल बोलायचं, साहेबांचा चेहरा कसानुसा झाला, अवो एकदम कामातून गेलेला पोरगा, पैसा तर असा उडवायचा की बास्स..सर इथे कोणत्या वर्षी आला तो, मी विचारलं, आय मीन प्रोटेक्शनला लवकर आला का, साहेब तापले ..समोरच्या हवालदाराला #### म्हणालं, मेला तो मेला साल्ला सात वर्षांनी पर पिच्छा सोडत नाही. मी हसून म्हटल येते !
मुंबईतल्य एका पोलिसलाईनध्ये रवीचा मित्र राहतो. त्याच्या घरी गेले, त्याची बायको आणि तो दोघ मोकळेपणाने बोलले, त्याने बंद असलेला एक मोबाईल सुरु केला, रवीचे खूप जुने मेसेजेस दाखवले, मला कमिशनरला भेटायचंय, बिल्डिगखाली उतरायची भिती वाटते, ते मला उचलून नेतील..याच दोस्ताने नाव न सांगण्याच्या बोलीवर धुळ्यातले काही नंबर दिले, त्या संपर्कावरून धुळं गाठलं, घरी गेल्यावर भावाला, वहिनीला, मुलांना खूप उलटसुलट प्रश्न विचारलं, कोणतीही पूर्वसूचना न देता, कोणताही हक्क नसताना या कुटुंबाने या प्रत्येक प्रश्नाचं उत्तर दिलं..धाडकन मी एक प्रश्न विचारला, लोक म्हणतात तुम्ही टाकून दिलं त्याला, रक्ताचा भाऊ ना तुमचा, असं कसं सोडून दिलंत त्याला..मी सगळा राग काढला....कठोर दिसणार्या राघवेंद्रच्या डोळ्याला धार लागली, ते म्हणाले चल,वैंलुग्गणच्या वाडीतून पुढे आलो तिथे डॅा. दिलीप पाटील यांचा दवाखाना होता. तासभ र थांबून सगळ्या जुन्या फाईल्स काढल्या,टीबीची ट्रिटमेंट सुरु होती, एकदा, नव्हे दोनदा नव्हे तिनदा..याच हॅास्पिटलमध्ये अॅडमिट केलं होतं त्याला..पोलिसांचा ससेमिरा संपत नव्हता, रात्री अपरात्री डोळ्याने अधु असलेल्या आईलाही त्रास व्हायला, रवी एकदा रात्री पळून गेला, जाताना त्याने माझ्यामुळे कुटुंबाला कोणताही त्रास व्हायला नको, मला शोधू नका ते तुम्हालाही सोडणार नाहीत असं लिहून ठेवलं, त्यानंतरही रवीची आई महिनाभर बीडीडीच्या चाळीत येऊन राहिली, तिथेही तो बिल्डिंगच्या खाली यायला घाबरायचा..काय कारण होतं त्याच.
त्याने समोर जे पाहिलं ते सांगितलं, कायदा पाळला, त्याला हालहाल करुन मारलं...कुटुंबाचा तेव्हाही आरोप होता त्याच्यावर विषप्रयोग केला,पीएम करा, ...
टीबी हॅास्पिटलमधून रवीला कोणी अॅडमिट केलं याची माहिती हवी होती, त्या टिचभर कागदासाठी एका डिपार्टमेंट मधून दुसर्या डिपार्टमेंट मध्ये सात तास नाचले, शेवटी जो कागद मिळाला, त्यावर सुशांत सावंत या नातेवाईकाची नोंद आहे, असा कोणताही जवळचा दुरचा नातलग रवीच्या कुटुंबात नाही, उरलेले कोणतेही कागदपत्र हॅास्पिटल ठेवत नाही त्याचेही कारणही इंटरेस्टिग आहे त्याला म्हणे क्षयरोगाचा संसर्ग होतो. ज्या पोलिसाने रक्तचाचणीसाठी सलमानला जेजे मध्ये नेलं, त्या पोलिसांची बॅच होती १९५९ तो रिटार्यटपण झाला. त्याचे नाव शंकर सावंत. आता डिपोर्टमेंटमध्ये नसलेला एस.एस सावंत आणि अॅडमिट केलेला एस.एस. सावंत एकच माणूस का, की तो कुणी नाहीच, पोलिसांनी याची नोंद कशी केली..सलमानच्या केसमधल्या फाईल्स गहाळ कशा झाल्या..रात्रीच्या रात्री हॅास्पिटलने धुळ्याला बॅाडी कशी पाठवली..प्रश्न खूप होते..उत्तर खणावी लागत होती.......
हे सगळं एकांगी वा केवळ डाटा वर अवलंबून राहू नये यासाठी सलमानच्या वकिलांना वेळ घेण्यासाठी फोन केला,त्यांनी वेळ तर दिलीच नाही, उलट दम भरला..हाऊ डेअर यू टु राईट आॅन दिस....कारण दिवाळी अंक प्रसिद्ध होणार होता सलमानच्या केसच्या निकालाच्या एक महिना अगोदर..आय वॅान्ट टू नो समथिंग अबाऊट रवींद्र पाटील..ओह ही इज नो मोअर..मेलेल्यांविषयी काय बोलायचं..फोन कट, त्यानंतर सलग पुन्हा तीनदा अशीच दमबाजी....
हे सगळं कशासाठी..मी नेमकं काय करत होते, माझा ना सलमान दोस्त होता, ना रवींद्र वैरी..
.हाडामासांच्या माणसांच्या आत नेमकं काय दडलेलं असतं, कोणत्या परिस्थितीमध्ये काय घडतं, त्या रात्री नेमकं काय झालं होतं..पैशाने सगळ विकत घेता येत का, रवींद्रसारखी हिम्मत आता कोणता माय का लाल करेल का, अशा प्रश्नांची उत्तर शोधत होते.त्यातून मक्कार सिस्टीममधले पैसा बकाबका खाणारे, कितीही तुडुंब पोट भरलं तरीही भसाभसा पैसा अोरपणारे अनेकजणाचे हिडिस चेहरे पुढे येत होते,..या प्रत्येकाने रवींला कणकणाने संपवण्यास हातभार लावला आहे..
.सलमानच्या बाजूने निकाल लागल्यानंतर न्यायमूर्तीच्या बाजूने स्पष्टीकरण देणारी भावनिक पत्र नातलगांना लिहावी लागतात, म्हणजे मनात खोल काही ठुसठुसत काय यांच्या,कलमांची ग्वाही द्यायची, सिस्टीम कशी पारदर्शी आहे म्हणायची, साध्या माणसांना याच कलमांमध्ये साक्षीमध्ये असं सोलून काढायचं की साल्यांची टाप नाही झाली पाहिजे पुन्हा असलं काही बोलायची...कुणी म्हणतं कुत्र्याची औलाद रस्त्यावर झोपते म्हणून मरतात हे तर कुणी म्हणत रवींद्रला साली काय खाज होती...एकीकडे आठवत राहतात, साळस्कर, कामटे, करकरे आणि दुसरीकडे दिसतात बंदोबस्तावरून येताना दुधाच्या पिशव्यासुद्धा कॅनमधून उचलणारे अनेक रक्षक, ..शोधायला हवं आता हेही सलमानचा बॅाडीट्रेनर इंडस्ट्रीमधून एकाएकी कुठे गेला, कुठे बेपत्ता झाला तो..त्याचं नावचं कसं मिटल फिल्डमधून.नक्कीच नवी कहाणी मिळेल...
त्या दिवशी निकाल लागल्यावर रवीच्या आईला फोन केला ती ढसाढसा रडत म्हणाली...खूप झुंजलो पोरी, ही आपली कामं न्हाईत..पैशावाल्याची काम..तो सुटला..माझा सोन्यासारखा पोरगा गेला गं...
.....................